Er is mij gevraagd om mee te werken aan een onderzoek voor het gebruik van kinderwagens voor ouders met meerdere jonge kinderen (tot 3 jaar). Tja hoe doen ouders dat eigenlijk; op pad gaan met jonge kinderen?
Toen ik zwanger was van Vince ben ik om me heen gaan kijken. Wat zie ik zoal en wat lijkt mij handig? Er is een enorme markt voor dit probleem en de oplossingen zijn gevarieerd. Zo zijn er de dubbele kinderwagens. Zowel voor als naast elkaar. Allebei deze varianten leken me niks. Ten eerste omdat het gigantische wagens zijn, ze passen niet in onze auto en zeker met de brede variant kun je nergens fatsoenlijk naar binnen. Daar komt ook nog eens bij dat ik voor Abel al een mooie (tweedehands) kinderwagen had gekocht en deze beviel mij prima. Ik keek verder.
Tijdens een bezoekje aan een woonwinkel zag ik hem rijden. Een soort (lig)stoeltje dat je achter/ half onder de kinderwagen kunt doen. De tweeling van een jaar of 2,5 die hier gebruik van maakte had echter de grootste ruzie over wie er 'onder' de kinderwagen moest zitten. Het is echt een soort ligzak en de rugleuning van de voorste stoel zit zowat tegen de neus van het kind dat achterin zit. Alert en nieuwsgierig als Abel is wist ik dat dit letterlijk een uitzichtloze oplossing voor hem zou zijn.
Ik kreeg oog voor een plankje met wieltjes die achter de kinderwagen kan worden bevestigd. Je peuter kan erop staan en sommige van deze plankjes hebben ook een zitting. Dit zou hem gaan worden. Ik ben er erg voor dat Abel zoveel mogelijk loopt en als hij dan echt moe zou zijn dan zou hij zelf op het plankje kunnen stappen. Op marktplaats ging ik op zoek en vond een mooie, met zitting, Kid-Sit genaamd. Bij het ophalen vertelde de verkoper dat zijn dochter er voor geen goud op wilde staan/zitten.... Slik... Als dat maar goed gaat komen dacht ik toen.
Abel vindt zijn Kid-Sit helemaal het einde. De dagelijkse stukjes die we lopen zijn gemakkelijk te doen voor hem maar als hij dan toch moe is dan kan hij er ZELF op stappen. Wat een verademing één kind minder om in en uit een wagen te tillen en geen gedoe met gespjes. Er zijn ook wat nadelen. Ik heb een speciale adapter moeten kopen om hem te bevestigen aan mijn Quinny Buzz kinderwagen. Als Abel te ver naar achteren gaat zitten schiet deze adapter door zijn gewicht omhoog en ontstaat er een steigerend effect waardoor hij een rodeorit krijgt. Het grootste nadeel is wel dat ik niet recht achter de kinderwagen kan lopen. Ik moet ernaast lopen omdat ik anders tegen het plankje loop.
Later meer 'Op pad met jonge kinderen'. Bestemming: de Efteling.
