ADEM IN. De boerenkool staat te dampen op tafel als ik bij mijn schoonouders binnenkom. “Mapa!” roept mijn dreumes enthousiast als hij mij in zijn vizier krijgt. De combinatie van ‘mama’ en ‘papa’ lijkt altijd te werken dus heeft hij besloten om zich voorlopig te berusten in deze roep om aandacht. Ik geef hem een zoen en schuif aan.
“Mam ik wil je wat vertellen” zegt mijn bijna 3-jarige peuter. “ja schatje, wat dan?” “We waren in het zwembad en er was golven, héél hoog, met de boot en we moesten tillen, samen tillen” Ik luister verrukt naar de verhalen over gele glijbanen, bootjes waar oma uit is gevallen 'zo plons in het water' en zijn bandje die hij kwijt raakte in de golven. Ondertussen laat ik me de zware maaltijd goed smaken ondanks de geur die me toch enigszins aan de bergen luiers van de dag doet denken. Ik had honger, zij ook. ADEM UIT.
ADEM IN. De boerenstamp ligt als een steen op mijn maag maar zorgt al gauw voor hernieuwde energie. Het laatste segment van de dag mét kinderen is aangebroken. Alle spullen bij elkaar zoeken, jassen en schoenen aan, in de auto en naar huis. De vermoeidheid is inmiddels toegeslagen bij de jochies en het gejammer klinkt als oorverdovend geschreeuw in de kleine ruimte van de auto. Net voordat ik de straat van ons huis inrijd is het stil. ADEM UIT.
“Jaaaaaaaa thuis!” roept mijn oudste. “Shhuiss” slist mijn jongste.
“Mam ik wil je wat vertellen” zegt mijn bijna 3-jarige peuter. “ja schatje, wat dan?” “We waren in het zwembad en er was golven, héél hoog, met de boot en we moesten tillen, samen tillen” Ik luister verrukt naar de verhalen over gele glijbanen, bootjes waar oma uit is gevallen 'zo plons in het water' en zijn bandje die hij kwijt raakte in de golven. Ondertussen laat ik me de zware maaltijd goed smaken ondanks de geur die me toch enigszins aan de bergen luiers van de dag doet denken. Ik had honger, zij ook. ADEM UIT.
ADEM IN. De boerenstamp ligt als een steen op mijn maag maar zorgt al gauw voor hernieuwde energie. Het laatste segment van de dag mét kinderen is aangebroken. Alle spullen bij elkaar zoeken, jassen en schoenen aan, in de auto en naar huis. De vermoeidheid is inmiddels toegeslagen bij de jochies en het gejammer klinkt als oorverdovend geschreeuw in de kleine ruimte van de auto. Net voordat ik de straat van ons huis inrijd is het stil. ADEM UIT.
“Jaaaaaaaa thuis!” roept mijn oudste. “Shhuiss” slist mijn jongste.
ADEM IN. Ik begin met zingen “Allemaal naar boven, allemaal naar bed, onder de wollen deken, jongens wat een pret” “Retteketet” vult Abel me aan. Plassen, Pyama’s aan, tanden poetsen, handen wassen, Vince met een knuffeltje in bed, Abel op schoot, “nog één verhaaltje mam” nog een verhaaltje dus… Ik voel hem ontspannen.
De dag zónder kinderen begint. Even douchen, de dag van me afspoelen. ADEM UIT.
De dag zónder kinderen begint. Even douchen, de dag van me afspoelen. ADEM UIT.
Helemaal schoon beland ik met mijn voetjes omhoog op de bank. Mijn Iphone wordt erbij gepakt en mijn mailbox geopend. Reclame van de bijenkorf en sissy boy, de redactie met opmerkingen over mijn artikel en... een bericht van mijn werk. Of we ons willen voorbereiden op een muzisch-agogische expressie voor bij de leerkrachtentraining van dit jaar.
ADEM IN. Mijn brein word aan het werk gezet. Hersenspinsels verschijnen in notitievorm op papier. Ik heb mijn kladblok nog niet dichtgeslagen of er ontpoppen zich nieuwe ideeën. Alles wordt bewaard en dan... hoor ik de sleutel in de voordeur gaan. Mijn man is thuis uit Rusland. ADEM UIT.
Ik laat de opdracht los en besluit het te gaan ervaren.
ADEM IN ik zit er middenin. En ik moet eruit. Uit mijn hoofd en naar mijn hart. Het onderscheid maken tussen wat mijn ratio me adviseert en mijn intuïtie me vertelt. Meditatie meditatie meditatie blijkt het antwoord te zijn. ADEM UIT.
ADEM IN als moeder gans leid ik de weg voor de kindjes. Met de wetenschap dat ik slechts het topje van de ijsberg ben en ook graag onder water kijk om het geheel te zien. Ik moet mijn hand uit gaan reiken naar de ouders. Gaan staan voor wat ik voel en weet. Een connectie zoeken. De essentie vasthouden. ADEM UIT.
ADEM IN Het stroomt. Ik zit er vol mee. Ik ben er vol van... Ik... loop over. Tranen rollen over mijn wangen en daar is de empathie. Een collega. Liefde. ADEM UIT.
ADEM IN Een headbangende Dirten en Dada in een deuk. Samen gelachen en gehuild. Net als in de klas van de Japanse meester. Niet met als doel een emotionele band maar alle neuzen dezelfde kant op. Voor de kindjes, voor de toekomst. Onze toekomst.
Een bijzondere werkplek. Werken aan die boom met een stam vol lagen en nog tal van blaadjes die moeten ontvouwen.
Jou.
Zelf.
Verwezenlijkt.
ADEM UIT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten