Zo ook de kat.
Abel vond het helemaal te gek en wilde hem aaien. We namen hiervoor de tijd en na een heleboel geknuffel vervolgden we onze tocht.
Zo ook de kat.
Hij week niet meer van onze zijde en klom zelfs onder een hek door om ons te kunnen volgen.
Er werd gehuppeld, gerend, ingehaald en achtervolgd door mijn peuter en de kat. Wanneer we wandelaars met een hond tegenkwamen verstopte het dier zich in het hoge gras om vervolgens een sprintje te trekken en zich weer bij ons te voegen.
Op een bepaald punt moesten we een groot weiland oversteken. De kat twijfelde en begon te miauwen. Hij ging de struiken in en bleef daar zitten. We waren bang dat hij verdwaald was, zo ver van huis.
Na een half uurtje kwamen we terug bij het cruciale punt en Abel begon "poehoes" te roepen. En daar kwam hij uit de bosjes gedarteld. Zichtbaar blij dat we er weer waren.
Owjee het begon er erg op te lijken dat we een huisdier aan de familie zouden moeten gaan toevoegen. Gevleid dat hij ons zou hebben 'uitgekozen' als pleeggezin keken Kees en ik enigszins verontrust over onze schouder om te zien of hij nog meeliep. Het schoonmaken van een kattenbak zien we niet echt zitten op dit moment in ons leven.
Op de plek waar hij de achtervolging was gestart ging hij nu languit op de stoep liggen. Met zijn tong uit zijn mond lag hij daar te hijgen als een hond en verzette geen stap meer. Het was duidelijk een heftig avontuur voor het beestje geweest.
Bij thuiskomst moest ik zo denken aan Tippi Degré. Het Franse meisje die de eerste tien jaar van haar leven in Afrika meereisde met haar ouders. Het meisje had een uitzonderlijke band met allerlei dieren.
 |
| Tippi Degré |
Kinderen zijn zo puur. Vanuit hun intuïtie gaan ze een band aan met een dier. In no time had Abel het vertrouwen van de kat gewonnen en leken ze vrienden voor het leven. Tippi deed dat met Afrika's big cats. Ben ik even blij dat die niet in de uiterwaarden te vinden zijn.
Boekentip: Tippi uit Afrika| Tippi & Sylvie Degré |ISBN:9789058472076